Rekultywacja starych osadników poprodukcyjnych – prezentacja i kluczowe elementy
Na czym polega rekultywacja starych osadników poprodukcyjnych?
Osadniki (zbiorniki osadowe) stosowane są do wychwytywania osadów stałych oraz redukcji zawiesin przed wprowadzeniem ich do separatora. Osadniki są częstym elementem krajobrazu przemysłu górniczego, które po zakończeniu działalności produkcyjnej stanowią składowiska odpadów niebezpiecznych.
Rekultywacja starych osadników poprodukcyjnych – zasady
Osadniki (zbiorniki osadowe) mogą być składowiskiem odpadów mineralnych i takich zanieczyszczeń jak metale ciężkie, fenole, cyjanki, siarczany, chlorki, barwniki (w szczególności azowe, chromowe i siarkowe). Wadliwie zabezpieczone osadniki i brak odprowadzenia odcieków powoduje zagrożenie dla otaczającego terenu. Ich negatywne oddziaływanie może być związane z ich niestabilnością mechaniczną, zagrożeniem erozją wodną, wzrostem zasolenia gruntu czy emisją cząstek stałych zawierających toksyczne pierwiastki, takie jak cynk, ołów, miedź.
Po wykonaniu rekultywacji podstawowej (technicznej), czyli wykonania robót ziemnych w celu odpowiedniego ukształtowania powierzchni i zabezpieczenia terenu, przystępuje się do właściwych prac remediacyjnych. W ramach prowadzonej remediacji można stosować kombinację metod mechanicznych (polepszanie właściwości powietrzno-wodnych gruntu), chemicznych (podwyższenie pH) i biologicznych, które obejmują: uzupełnienie substancji biogennych (biostymulacja) czy wprowadzania odpowiedniego mikrobiomu glebowego (bioaugumentacja). Ten etap remediacji może być poprzedzony oceną toksykologiczną z wykorzystaniem bioindykatorów reprezentujących wszystkie poziomy troficzne charakterystyczne dla danego ekosystemu, tak aby dobrać odpowiednią roślinność, która zabezpieczy teren przed erozją powierzchniową i odtworzy ekosystem.
Oprócz bioremediacji można stosować fitoremediację opartą na zdolności roślin do fitostabilizacji, fitoekstrakcji czy fitodegradacji zanieczyszczeń (zwłaszcza metali ciężkich), która jednocześnie podnosi walory środowiskowe i estetyczne terenu.
Kiedy stosujemy rekultywację starych osadników poprodukcyjnych?
Rekultywacja starych osadników poprodukcyjnych stosowana jest w celu ograniczenie lub zminimalizowania negatywnego oddziaływania tych obiektów na środowisko, przy jednoczesnej zmianie przeznaczenia terenu tak, aby mogły pełnić funkcje ekologiczne lub społeczne – stanowiąc przestrzenie rekreacyjne, obiekty sportowe czy obszary zalesione.
