Venting in-situ – prezentacja i kluczowe elementy
Na czym polega venting in-situ?
Venting (mechaniczna wentylacja gruntu) polega na remediacji powietrza gruntowego zawierającego szkodliwe związki lotne. Metoda ta jest szybka, pozwala na zdalny monitoring procesu oraz jest kompatybilna z innymi metodami (bioventing, bioremediacja, termiczna desorpcja). Efektywność ventingu zależy od warunków geologicznych, poziomu wód gruntowych oraz lotności związków zanieczyszczających grunt.
Bioventing (biowentylacja, napowietrzanie gruntu) stosuje się w celu przyspieszenia tlenowej biodegradacji zanieczyszczeń. Polega to na wprowadzaniu powietrza do zanieczyszczonego gruntu w celu stymulacji tlenowej biodegradacji związków organicznych przez bakterie naturalnie występujące w gruncie.
Venting in-situ – podstawowe zasady stosowania
Technologia jest realizowana poprzez montaż systemu do ekstrakcji (odsysania) zanieczyszczonego powietrza gruntowego oraz oczyszczania go na filtrach (np. z węglem aktywnym) przed emisją do atmosfery. Sorbent (np. węgiel aktywny) po zakończeniu prac jest zutylizowany i/lub regenerowany przez dostawcę filtra. Metoda ta jest stosowana w przypadku remediacji lotnych związków organicznych – benzyn, BTEX (benzen, toluen, etylobenzen, ksyleny), węglowodorów aromatycznych (naftalenu).
Instalacja do ventingu i bioventingu składa się z:
- Studni iniekcyjnych wtłaczających do zanieczyszczonego podłoża gruntowego czyste powietrze,
- Studni ekstrakcyjnych zasysających zanieczyszczone powietrze,
- Studni monitorujących.
Kiedy stosujemy venting in-situ?
Metodę ventingu stosuje się do oczyszczania gruntu o wysokiej przepuszczalności, zanieczyszczonego lotnymi związkami organicznymi (np. BTEX – benzen, toluen, etylobenzen, ksyleny; benzyny, naftalen). Metodę bioventingu stosujemy w przypadku konieczności stymulacji biodegradacji w gruncie na głębokości o obniżonej zawartości tlenu w powietrzu gruntowym.
