Napowietrzanie in-situ – prezentacja i kluczowe elementy
Na czym polega napowietrzanie in-situ?
Technika napowietrzania in-situ polega na wprowadzeniu poniżej zwierciadła wody gruntowej powietrza pod zwiększonym ciśnieniem. Wprowadzone pęcherzyki powietrza migrują w pionie i w poziomie wypełniając pory gruntu i tym samym zwiększają jej porowatość powodując desorpcję zanieczyszczeń i wpływają korzystnie na biologiczny rozkład zanieczyszczeń. Zanieczyszczone powietrze jest zbierane na powierzchni zwierciadła wody gruntowej i kierowane studnią ekstrakcyjną do urządzeń oczyszczających np. na filtr ze złożem węgla aktywnego.
Zasady stosowania napowietrzania in-situ
W skład instalacji do napowietrzania zanieczyszczonego gruntu wchodzi studnia napowietrzająca, którą tłoczone jest powietrze pod ciśnieniem. Obok studni napowietrzającej instaluje się studnię ekstrakcyjną, która ma na celu wysysanie zanieczyszczonej pary. Dodatkowo tworzy się studnie kontrolne w celu pomiaru zasięgu promienia napowietrzania oraz promienia odpowietrzania. Minimalne ciśnienie tłoczonego powietrza związane jest ze stworzeniem w nawodnionym szkielecie gruntowym możliwości jego przepływu, który zależy od głębokości poniżej zwierciadła wody gruntowej i od przepuszczalności gruntu. Biorąc pod uwagę przy projektowaniu instalacji głębokość zanieczyszczenia, promień strefy napowietrzonej w zanieczyszczonym gruncie zależy od ciśnienia wprowadzanego powietrza i od głębokości studni napowietrzającej. Wtłaczane powietrze pod wysokim ciśnieniem usuwa słup wody z wnętrza studni powodując tym samym, iż pęcherzyki powietrza przenikają bezpośrednio do zanieczyszczonego nawodnionego podłoża gruntowego zwiększając tym samym skuteczność oczyszczania. W zanieczyszczonej wodzie gruntowej i gruncie zachodzi pod wpływem tłoczonego powietrza proces natlenienia, rozpuszczania oraz rozkład zanieczyszczeń, a także przemieszczanie wody i ziaren gruntu.
Kiedy stosujemy napowietrzanie in-situ?
Technikę napowietrzania nawodnionego podłoża gruntowego stosuje się do usuwania lotnych składników substancji ropopochodnych z zanieczyszczonych wód gruntowych, jeżeli zapewniony jest swobodny poziomy i pionowy przepływ powietrza.
