Wiercenia geotechniczne są podstawową metodą badań podłoża gruntowego umożliwiającą udokumentowanie ułożenia warstw oraz wstępne makroskopowe określenie stanu gruntów drobnoziarnistych.
Badania często wykonuje się w rurach osłonowych , mających na celu odcięcie poszczególnych horyzontów hydrogeologicznych, co zapobiega mieszaniu się wód różnych poziomów wodonośnych oraz zapobiega dodatkowemu osłabieniu (a przez to zaburzeniu badań), gruntów drobnoziarnistych (spoistych).
Dobór metody wiertniczej
Po analizie dokumentacji archiwalnej dobieramy odpowiednią metodę wiertniczą w celu jak najlepszego rozpoznania podłoża gruntowego:
- z zastosowaniem świdrów ślimakowych – umożliwiające udokumentowanie ułożenia warstw gruntów oraz pobranie próbek o naruszonej strukturze i naturalnej wilgotności,
- rdzeniowane – umożliwiające ciągły pobór próby (rdzenia) o nie naruszonej strukturze (NNS) w marszach zależnych od długości próbnika (zazwyczaj 1,0 – 2,0 m).
Wiercenia geotechniczne są podstawą każdego rodzaju opinii geotechnicznej lub dokumentacji geologiczno – inżynierskiej. Poprawnie wykonane wiercenia pozwalają z dużą dokładnością określić układ warstw gruntu co z kolei wpływa na optymalizację kosztów prac fundamentowych. Należy jednak pamiętać, że w celu prawidłowego zidentyfikowania warunków gruntowych wiercenia geotechniczne muszą iść w parze z innymi badaniami geotechnicznymi pozwalającymi określić właściwości wytrzymałościowe i odkształceniowe sondowanego gruntu.
